Το «φεγγαρολούλουδο» που ζει για μια νύχτα μόνο

Τα πανέμορφα λευκά άνθη αυτού του λουλουδιού είναι ξεχωριστά. Ζουν μόνο για μια νύχτα, ανοίγουν μόλις πέσει το φως του ήλιου και πεθαίνουν μόλις ανατείλει. Είναι το Φεγγαρολούλουδο, ή τροπική πρωινή χαρά, όνομα που παραπέμπει στην οικογένεια των φυτών με την εξίσου χαρακτηριστική μοβ «πρωινή χαρά» ή αλλιώς το γνωστό με το επιστημονικό του όνομα Ipomoea alba. Στην πραγματικότητα το είδος χαρακτηρίζεται από μεγάλη χρωματική ποικιλία, από το λευκό και το κόκκινο έως το θαλασσί και το μοβ με τα ίδια ωστόσο χαρακτηριστικά. Το άνθος μοιάζει με χωνάκι και μπορεί να φτάσει σε εντυπωσιακούς αριθμούς ανά νύχτα.

Εξίσου εντυπωσιακή είναι η εμφάνιση του αναρριχητικού φυτού το οποίο είναι σε θέση να καλύψει μεγάλες εκτάσεις από τοίχους ή πέργολες. Η Ipomoea alba προέρχεται από τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές της βόρειας και νότιας Αμερικής από την Αργεντινή ως την Κόστα Ρίκα, το Μεξικό και τη Φλόριντα.

Οι λαοί της προκολομβιανής Αμερικής, κυρίως οι Μάγιας και οι Αζτέκοι είχαν το Φεγγαρολούλουδο σε ιδιαίτερη εκτίμηση καθώς πίστευαν ότι είχε υπερφυσικές ιδιότητες με τους σπόρους του να χρησιμοποιούνται από τους ιερείς και τους σαμάνους για την επικοινωνία με τα πνεύματα χάρις τις ψυχοτροπικές ιδιότητες που του αποδίδονται.

Ανήκει στην οικογένεια των «Περιπλοκοειδών» (Convolvulaceae) με διάφορα ονόματα προσδιοριστικά του χρώματος του άνθους (εν προκειμένω το Alba στο λευκό από την ομώνυμη λατινική λέξη) και είναι πολύ δημοφιλές και στη Μεσόγειο την Άνοιξη και κυρίως το καλοκαίρι οπότε βρίσκεται σε πλήρη ανθοφορία. Λατρεύει τη ζέστη και σπάνια η ζωή του άνθους του μπορεί να παραταθεί πέραν του 12ωρου και αυτό αν η ηλιοφάνεια είναι περιορισμένη. Σε ορισμένες χώρες τα φύλλα και τα άνθη του «Φεγγαρολούλουδου» χρησιμοποιούνται ως βρώσιμα είτε φρέσκα είτε αποξηραμένα ενώ τους αποδίδονται αρκετές φαρμακευτικές ιδιότητες. Οι λαοί της προκολομβιανής Αμερικής, κυρίως οι Μάγιας και οι Αζτέκοι είχαν το φυτό σε ιδιαίτερη εκτίμηση καθώς πίστευαν ότι είχε υπερφυσικές ιδιότητες με τους σπόρους του να χρησιμοποιούνται από τους ιερείς και τους σαμάνους για την επικοινωνία με τα πνεύματα χάρις τις ψυχοτροπικές ιδιότητες που του αποδίδονται. Υπήρχε μάλιστα ένα ιδιαίτερο τελετουργικό που αφορούσε στη φύτευση αλλά και την αφαίρεση των σπόρων προτού χρησιμοποιηθούν για το εκάστοτε τελετουργικό. Το θείο που περιέχει το άνθος αξιοποιήθηκε από τους λαούς της Μεσοαμερικής και κυρίως τους Ολμέκους ήδη από το 1600 π.Χ. για την επεξεργασία του κόμμι από τα φυτά όπως το Castilla elastica, ή το καουτσούκ του Παναμά, με σκοπό να κατασκευάσουν από αυτό λαστιχένιες μπάλες που είχαν ιδιαίτερο ρόλο στον πολιτισμό τους. Οι ιδιότητες του φυτού και κυρίως το γεγονός ότι ανθίζει τη νύχτα ήταν ιδανικές για να πλαστούν γύρω από το λουλούδι πληθώρα από μύθους. Ως καλλωπιστικό έχει εξίσου μεγάλη ιστορία που πρωτοαναφέρεται στην Αμερικανική ήπειρο τουλάχιστον από τις αρχές του 17ου αιώνα. Και ως τέτοιο μπορεί κανείς να το βρει σε πάμπολλες καλοκαιρινές αυλές σε πολλές γωνιές του κόσμου να κάνει πιο όμορφες τις νύχτες μας!